- моя
- [مايه]а1. асли ҳар чиз, асос, бунёд2. ҳар чиз, ки барои ба вуҷуд омадани чизе асос мешавад (мас., хамирмоя (хамиртуруш барои хамир, сафедӣ барои мосту ҷурғот…)3. кит. сармоя, дастмоя; дороӣ, сарват4. кит. асбобу анҷоми коре, дову дастгоҳ5. тухмаи одам ва ҳайвони нарина, ки дуто мешавад◊ мояи дилхушии худ кардан воситаи дилхушии худ қарор додан; мояи ифтихори касе шудан боиси фахри касе қарор гирифтани чизе ё касе
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.